در ادامۀ حاشیه‌های ویرایشی بر ترجمۀ ادعیه، در این یادداشت، ترجمۀ فعل امر «أَفرِغ» در آیۀ ۲۵۰ سورۀ بقره را برمی‌رسیم و روش‌های گوناگونی را که مترجمان در ترجمۀ این فعل پیش گرفته‌اند بیان می‌کنیم.
در نوشتۀ پیشین (خدای‌خوانی؛ درآمد) دربارۀ محتوای این یادداشت‌ها توضیحی دادم. در این یادداشت، به مصداقی از گرته‌برداری در ترجمۀ دعاهای قرآنی می‌پردازم، با تکیه بر ترجمۀ فعل.
«خدای‌خوانی» عنوان سلسله یادداشت‌های کوتاهی است که در آن‌ها ترجمۀ متون دعایی را با نگاهی ویرایشی بررسی می‌کنم. در نخستین فصل از این یادداشت‌ها به‌سراغ دعاهای قرآنی رفته‌ام. این نوشته حکم درآمد را دارد.
آیا ویراستاران می‌توانند در فرایند تولید کتاب صوتی نقش‌آفرینی کنند؟ در این یادداشت کوشیده‌ام به این پرسش پاسخ دهم. در ضمن این پاسخ‌گویی، نسخه‌هایی صوتی از بوستان و گلستان سعدی را نیز از دید ویراستارانه بررسیده‌ام.
باوجود فراگیرشدن استفاده از رایانه در فرایند تولید کتاب، آیا ویرایش روی کاغذ همچنان منطقی است؟ برخلاف تصورِ بسیاری از ما ویراستاران، پاسخ شماری از ناشران به این پرسش مثبت است. به‌عنوان ویراستاری که از گذشته تا امروز کتاب‌هایی را روی کاغذ ویرایش کرده و می‌کند، در این یادداشتِ کوتاه، از تجربۀ شخصی‌ام دراین‌باره خواهم گفت.