کتاب مناقب العارفین، اثر احمد افلاکی، نخستین بار به همت تحسین یازیجی تصحیح و در ترکیه منتشر شد. مدتی بعد، نسخهای از این تصحیح در ایران نیز انتشار یافت که نقایصی داشت. در سال ۱۳۹۶ توفیق سبحانی به ویرایش و تکمیل کتاب یادشده پرداخت و افزون بر برطرفساختن بعضی خطاها، بخشهای جنبی کتاب را نیز تاحدی تکمیل کرد و ویراست. در نوشتار حاضر ضمن معرفی کتاب و ارزیابی اجمالی محتوای آن، روشن شده است که با وجود کوششهای سبحانی، همچنان خطاهای واضح و پرشماری در این کتاب مهم و ارزشمند دیده میشود. شماری از این خطاها در تصحیح یازیجی به چشم نمیخورد و شماری نیز عیناً تکرار شدهاند. ازاینرو بایسته است که ویراست پاکیزهتری از کتاب انتشار یابد.
نتایج جستجو برای: ""
محققان ادبیات عرفانی، بهویژه مولویپژوهان عموماً با ویلیام سی. چیتیک و نوشتههایش آشنایند. او مترجم و مفسر متون فلسفی و عرفانی اسلامی و صاحب آثاری ارزشمند در این حوزه است. تعدادی از این آثار به فارسی ترجمه شدهاند که در بین آنها بیگمان من و مولانا یکی از مهمهاست. چیتیک در این کتاب روایتگر زندگانی شمس تبریزی از زبان خود اوست. من و مولانا که در سال ۱۳۸۳ جایزۀ کتاب سال در بخش بهترین کتاب خارجی را نصیب نویسندۀ خود کرده، نخستین بار در سال ۱۳۸۶ بهکوشش شهابالدین عباسی به فارسی درآمده و تاکنون دستکم سیزده بار تجدید چاپ شده است. در این نوشتار میکوشم در این ترجمه درنگی کنم.
درنگی در ترجمهٔ کتاب من و مولانا نوشتهٔ سید محمدحسین میرفخرائی مجلهٔ آینهٔ پژوهش شمارهٔ ۲۰۱
آیا سنت زبانشناسی از غرب آغاز شده یا اینکه بیرون از حوزۀ غربی (یونانیرومی) نیز میتوان ردپایی از زبانشناسی یافت؟ دراینمیان، آیا میتوان نقشی برای نحوی بزرگی ایرانی، سیبویه، قائل بود؟ آرای او چه نسبتی با یافتههای زبانشناسی نوین دارد؟ دکتر دبیرمقدم کوشیده است در مقالۀ «سیبویه؛ زبانشناس و دستورنویس» به پرسشهایی ازایندست پاسخ دهد. اینجا این مقالۀ را گزارش کردهام و گزیدهای از آن را هم آوردهام.
مقالۀ «سیبویه؛ زبانشناس و دستورنویس» محمد دبیرمقدم مجلۀ دستور (ویژهنامۀ نامۀ فرهنگستان)، شمارۀ ۶ (اسفند ۱۳۸۹)